یکی از قابلیت‌های قدرتمند در سیستم‌های مدیریت پایگاه‌داده، مدیریت کلیدها و تعیین زمان انقضای آن‌ها است. این ویژگی به کاربران اجازه می‌دهد تا یک کلید را در پایگاه‌داده تعریف کنند و همزمان زمان انقضای آن را نیز مشخص نمایند. به این معنا که پس از گذشت زمان تعیین‌شده، کلید به‌طور خودکار از پایگاه‌داده حذف خواهد شد. این قابلیت به ویژه در مدیریت حجم‌های بزرگی از داده‌ها بسیار مفید است، چرا که به کاربران امکان می‌دهد تا داده‌های موقت را به‌طور خودکار مدیریت کنند.
برای تعیین زمان انقضای یک کلید، از دستور expire استفاده می‌شود. این دستور به کاربران اجازه می‌دهد تا زمان انقضای یک کلید را بر حسب ثانیه یا میلی‌ثانیه مشخص کنند. علاوه بر این، با استفاده از دستور TTL (مخفف Time To Live)، می‌توان زمان باقی‌مانده تا انقضای کلید را بررسی کرد.
به عنوان مثال، اگر بخواهیم یک کلید با نام 1 و مقدار hello ایجاد کنیم و زمان انقضای آن را 120 ثانیه تعیین کنیم، از دستور زیر استفاده می‌کنیم:
set 1 hello ex 120پس از اجرای این دستور، کلید 1 با مقدار hello ایجاد می‌شود و پس از 120 ثانیه به‌طور خودکار از پایگاه‌داده حذف خواهد شد. برای بررسی زمان باقی‌مانده تا انقضای این کلید، می‌توان از دستور TTL استفاده کرد:
TTL 1این دستور تعداد ثانیه‌های باقی‌مانده تا انقضای کلید را بازمی‌گرداند. اگر مقدار بازگشتی -2 باشد، به این معناست که کلید دیگر در پایگاه‌داده وجود ندارد.
علاوه بر این، می‌توان زمان انقضای یک کلید را پس از ایجاد آن نیز تغییر داد. به عنوان مثال، اگر بخواهیم زمان انقضای کلید 1 را به 10 ثانیه کاهش دهیم، از دستور زیر استفاده می‌کنیم:
expire 1 10این دستور زمان انقضای کلید را به 10 ثانیه کاهش می‌دهد. اگر مقدار بازگشتی 1 باشد، به این معناست که زمان انقضای کلید با موفقیت به‌روزرسانی شده است. در مقابل، اگر مقدار بازگشتی -2 باشد، نشان‌دهنده این است که کلید دیگر در پایگاه‌داده وجود ندارد.
برای تعیین زمان انقضا بر حسب میلی‌ثانیه، از دستور PEXPIRE استفاده می‌شود. به عنوان مثال، اگر بخواهیم زمان انقضای کلید 1 را به 100 میلی‌ثانیه کاهش دهیم، از دستور زیر استفاده می‌کنیم:
pexpire 1 100همچنین، برای بررسی زمان باقی‌مانده تا انقضای کلید بر حسب میلی‌ثانیه، می‌توان از دستور PTTL استفاده کرد:
PTTL 1این دستور تعداد میلی‌ثانیه‌های باقی‌مانده تا انقضای کلید را بازمی‌گرداند.
در نهایت، این قابلیت‌ها به کاربران امکان می‌دهند تا مدیریت کارآمدی بر روی کلیدها و داده‌های موقت خود داشته باشند. این ویژگی‌ها به ویژه در سیستم‌هایی که با حجم‌های بزرگی از داده‌ها سروکار دارند، بسیار مفید است و به بهبود عملکرد و مدیریت حافظه سرور کمک می‌کند.
