در مباحث قبلی، نحوه تنظیم مقدار کلید، حذف یا دریافت مقدار از کلید و سایر عملیات مرتبط با کلیدها در پایگاه‌داده بررسی شد. اما سوالی که ممکن است مطرح شود این است که چگونه می‌توان تشخیص داد که یک کلید خاص در پایگاه‌داده وجود دارد یا خیر. برای این منظور، از دستوری به نام exist استفاده می‌شود.
دستور exist این امکان را فراهم می‌کند تا وجود یک کلید خاص در پایگاه‌داده را بررسی کنید. به عنوان مثال، اگر بخواهیم بررسی کنیم که آیا کلیدی به نام F name (که قبلاً استفاده شده است) در پایگاه‌داده وجود دارد یا خیر، می‌توانیم از این دستور استفاده کنیم. پس از اجرای دستور exist و وارد کردن نام کلید (در اینجا F name)، سیستم مقدار 1 را بازمی‌گرداند که نشان‌دهنده وجود این کلید در پایگاه‌داده است. این بدان معناست که مقدار مربوط به این کلید در پایگاه‌داده ذخیره شده است.
علاوه بر این، می‌توان چندین کلید را به طور همزمان بررسی کرد. به عنوان مثال، با استفاده از دستور exist و وارد کردن نام چند کلید (مانند F name و name)، سیستم تعداد کلیدهای موجود را بازمی‌گرداند. اگر هر دو کلید وجود داشته باشند، خروجی عدد 2 خواهد بود که نشان‌دهنده وجود هر دو کلید در پایگاه‌داده است. در مقابل، اگر کلیدی وجود نداشته باشد، سیستم مقدار 0 را بازمی‌گرداند که نشان‌دهنده عدم وجود آن کلید در پایگاه‌داده است.
این قابلیت به ویژه زمانی مفید است که بخواهیم اطمینان حاصل کنیم که یک کلید خاص قبل از انجام عملیات‌هایی مانند حذف یا به‌روزرسانی در پایگاه‌داده وجود دارد. در برنامه‌نویسی پایگاه‌داده با استفاده از زبان‌هایی مانند پایتون، می‌توان از این دستور برای بررسی وجود کلیدها قبل از انجام عملیات‌های مختلف استفاده کرد.
در نتیجه، دستور exist ابزاری قدرتمند برای بررسی اعتبار و وجود کلیدها در پایگاه‌داده است و به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا از صحت داده‌ها قبل از انجام عملیات‌های مختلف اطمینان حاصل کنند.
